zelf een batterij maken

Eind 18 de eeuw merkt de Italiaan Alessandro Volta op dat, wanneer men een zilveren en een zinken plaat die op een glazen handvat zijn gemonteerd met elkaar in contact brengt en weer uit elkaar haalt, beide elektrisch geladen zijn. Hij had de contactspanning tussen twee verschillende metalen ontdekt. Hij experimenteerde ook met geldstukken. Hij legde één geldstuk op en één onder zijn tong er voor zorgend dat de geldstukken ieder uit een ander metaal waren en verbonden door een geleidende draad. Onmiddellijk nam Volta een zilte smaak en een onaangename prikkeling waar. Hij had vastgesteld dat elektriciteit op een chemische wijze kon worden opgewekt. Hierop nam hij een glazen kolom en vulde die afwisselend met doorboorde koperen plaatjes, in zwavelzuuroplossing gedrenkte stukjes stof en zinken plaatjes. Deze zuil van Volta bleek spanningen van meerdere volts te kunnen opwekken en was de eerste versie van wat wij nu een batterij noemen.

Zelf kun je ook een dergelijke batterij maken. Je hebt nodig: 4 jampotten, aluminiumfolie, 4 zilveren lepeltjes, water, keukenzout, natriumcarbonaat of soda (badzout), zaklantaarnlampje, geïsoleerde koperdraad.

Je neemt een jampot. Doe er water, keukenzout en soda in. Plaats er een lepeltje en een stukje aluminiumfolie in en zorg dat ze elkaar niet raken. Doe met de tweede, derde en vierde pot hetzelfde. We hebben 4 potten nodig omdat zo een lampje best 4 volt nodig heeft om te branden en één pot een spanning van ca. 1 volt geeft. Verbind het lepeltje van pot 1 met de ene pool van het lampje, de aluminiumfolie van pot 1 met het lepeltje van pot 2, de aluminiumfolie van pot twee met het lepeltje van pot drie, de aluminiumfolie van pot drie met het lepeltje van pot 4, en de aluminiumfolie van pot 4 met de andere pool van het lampje (je hebt aldus een serieschakeling gemaakt). De elektriciteit opgewekt door deze primitieve batterij laat het lampje branden. Deze proef gaat ook met koperen en zinken spijkers, de spanning is dan wel wat lager.

Succes !!!