blauwzuur

Waterstofcyanide of HCN (blauwzuur)





Het is een kleurloze, zeer vluchtige vloeistof met een

karakteristieke geur van bittere amandelen.

De dichtheid is 687 kg/m3 , het kookpunt is 26 °C,

het smeltpunt ligt bij -14°C.

Het is mengbaar met water en zeer giftig. Het tast de bloedkleurstof aan, het kan daarin polymeriseren waardoor bloedstolling kan optreden. Het cyanide-ion remt de

ademhalingsenzymen. Optredende verschijnselen bij vergiftiging zijn hoofdpijn, duizeligheid, zeer snelle ademhaling dit al bij concentraties van 30 ppm (parts per million = delen per miljoen). Bij concentraties van zo een 100 ppm wordt men bewusteloos, er treden hevige krampen op en de adem ruikt fel naar bittere amandelen en als men niets doet is men al na een half uur overleden. De onmiddellijke dodelijke (letale) dosis is ongeveer 300 ppm ( ongeveer 3 à 4 minuten durende

doodstrijd). Bij een blauwzuurvergiftiging moet men snel handelen: onmiddellijk een verdunde oplossing van

waterstofperoxide toedienen (3 %) en kunstmatige ademhaling toepassen. Laat het slachtoffer ammoniak inhaleren, geef vers bereid ijzersulfaat gevolgd door kaliumcarbonaat of andere braakmiddelen. Bel ogenblikkelijk de 100, informeer bij het antigifcentrum 070/245245 .

Bij hoge concentraties van HCN is het slachtoffer al bijna onmiddellijk bewusteloos, voordat de zeer pijnlijke krampen kunnen optreden. Deze methode past men nog toe in de VS in sommige staten voor terechtstellingen die natuurlijk pijnloos moeten zijn (Rechten van de mens, maar daar weet jij veel meer over dan ik). Dodelijk is 100 mg voor elke mens. In de gaskamers in de VS past men de methode toe van reactie tussen zwavelzuur en een pilletje kaliumcyanide. Men laat een

pilletje van ongeveer 1 gram KCN vallen in een beker met zwavelzuur. (dit levert zo een concentratie aan HCN op van 3000 ppm, wat het slachtoffer binnen de 5 minuten doodt)



reactie: 2 KCN + H2SO4 ® K2SO4 + 2 HCN

Kenmerkend voor het lijk zijn vooral de fel rood gekleurde dodenvlekken te wijten aan de overmaat zuurstof in het bloed die niet meer aan de hemoglobine afgegeven werd. De lijken vertonen dus zeker geen blauwe schijn zoals men zou verwachten aan de naam van dit zwak zuur te horen. De naam blauwzuur komt van ijzerblauw dat ontstaat door afzetting van het cyanide op de Fe van hemoglobine. Blootstelling aan relatief lage

concentraties veroorzaakt pijnlijke krampen die na een lange tijd toch de dood veroorzaken.